"This Universe", "Moskwa" i "Mój Poland Drive"

Czas zaczął galopować zatem pora na przedstawienie spektakli które zagramy 10 maja.
Będą to "This Universe" Maiji R Raumanni, "Moskwa" Harakiri Farmers i "Mój Poland Drive" Magdy Przybysz.

"this universe" Maija Reeta Raumanni

koncepcja i choreografia: Maija Reeta Raumanni we współpracy z Marysią Stokłosą

występują: Maija Reeta Raumanni, Marysia Stokłosa

muzyka: Marc Ribot Y Los Cubanos Postizos: Aqui Como Alla & Choserito Plena, Zygmunt Konieczny: Pornografia

w wykonaniu Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia)

produkcja: Ehkä-production, Maija Reeta Raumanni, Fundacja Burdąg

przy wsparciu: Regional Arts Council of South-West Finland, Finnish Cultural Foundation / South-West Finland Regional Fund.

„This Universe” to utwór dla dwóch performerek, rozgrywający się w niemal zupełnie białej scenografii. Zainspirowany ogólnie przyjętymi prawdami i tekstami popularnonaukowymi. Na scenie zostaje wykreowany tymczasowy, dziwny wszechświat. Spektakl budują poetyckie działania i sceny, które są zabawą z pojęciem wielkości i trwania. To swoista rzeczywistość, gdzie dwie postaci konstruują wizualne i dźwiękowe krajobrazy.

"Moskwa" Harakiri Farmers

"Jej twarz miała taki specyficzny, napięty wyraz, który czasem cechuje neurotyków, czasami oznacza głód płciowy, a czasami jest po prostu spowodowany intensywnym uprawianiem diety"

("Długie pożegnanie" R. Chandler)

Reżyseria: Wojtek Klimczyk

Choreografia i taniec: Dominika Knapik

Muzyka: Morton Feldman "Palais de Mari", wykonanie: Dobrochna Krówka

Zrealizowano w ramach stypendium z budżetu Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego

Moskwa – duet tancerki i pianistki. Skupiona, minimalistyczna, nielinearna narracja inspirowana „Trzema siostrami” Czechowa i postacią Vivien Leigh. Tematem jest szaleństwo potraktowane jako teatralna forma, gest sztuczności doprowadzony do maniakalnej precyzji. Taniec i muzyka Mortona Feldmana zazębiają się możliwie najściślej tworząc polifoniczną strukturę na granicy ekspresji i autyzmu.

Ostatnim spektaklem drugiego wieczoru będzie "Mój Poland Drive" Magdy Przybysz.

To lecture dance performance o dzieciństwie w czasach komunizmu oraz dorosłości w demokratycznej Polsce. Jego premiera miała miejsce w ramach rezydencji Solo Projekt 2009 w Poznaniu. Od tego czasu jest up-date'owany o najnowsze wątki polityczno-społeczne.

Mój: rocznik'79- pokolenie pogranicza, którego dzieciństwo przypada na czasy glębokiej komuny, a tak zwana dorosłość rozwija się równolegle z demokracją.

Poland: Polska, a zwłaszcza Kraków jako kontekst społeczny

Drive:Hm, jakoś dziwnie się czuję ostatnio..

Muzyka- Maanam „Who's that lipstick on the glass“, Józef Wybicki „Mazurek Dąbrowskiego“ , Angelo Badalamenti: „Diner“,

Video- EleKTro mOOn Vision - Elwira Wojtunik i Popesz Csaba Láng,

Reżyseria światła- Jan Cybis

Opieka artystyczna- Hooman Sharifi

Proces, scenariusz, performance- Magdalena Przybysz

Produkcja- Arts Stations Foundation

www.magdalenaprzybysz.com

"Rekonstrukcja"

Drugim spektaklem który pokażemy 9 maja będzie "Rekonstrukcja" Joanny Leśnierowskiej.

Didaskalia pamięci.


Fakty wyobraźni.


Remanent wspomnień.


Przekład z Ja.


Rekonstrukcja.

koncept, reżyseria, światło Joanna Leśnierowska


z udziałem Aleksandry Borys, Łukasza Kędzierskiego, Janusza Orlika


współpraca artystyczna, remix dźwięku Janusz Orlik


realizacja techniczna Łukasz Kędzierski


grafika Michał Łuczak


produkcja Joanna Leśnierowska


koprodukcja Art Stations Foundation

Dokładne informacje o prezentacjach w Rotundzie:

09.05 "Tralfamadoria" 19:00

          "Rekonstrukcja" 19:45

10.05 "This Universe" 19:00

          "Moskwa"          19:45 

          "Mój Poland Drive" 20:30

Zapraszamy!

grafika Marty Pajek

Członkini naszego Stowarzyszenia Sztruks Marta Pajek zaprojektowała na podstawie zdjęcia Kuby Dąbrowskiego fajną grafikę. Będziemy się nią chwalić na naszej stronie www.sztruks.org, a także wrzucać wszędzie gdzie się da. Wkrótce powstanie też ulotka reklamująca cały projekt z dokładnymi informacjami "co, kiedy". Dzięki, Marta! :)

"Tralfamadoria"

Czas na odsłonę pierwszego spektaklu prezentowanego w ramach projektu

 "Nowy taniec w starym Krakowie". Jest to "Tralfamadoria" Izabeli Chlewińskiej.

                                                                                    fot. Katarzyna Madziała

Spektakl TRALFAMADORIA powstał pod wpływem inspiracji literaturą Kurta Vonneguta, filozofią Seneki i osobistą refleksją nad „cudem” śmierci. Powstała mikstura złożona z absurdalnego dowcipu i gorzkiej ironii, zdystansowanego spokoju i mądrości oraz lęku przed nieznanym, niepojętym i prawie magicznym aktem „zniknięcia”.

Owo „zniknięcie” to każdy koniec relacji z drugim człowiekiem, każde puste miejsce, jakie po nim zostaje, niezależnie od tego czy nadal „żyje” czy nie.

„Ty jednak, abyś nigdy nie bał się śmierci, nieprzerwanie o niej rozmyślaj” (Listy moralne do Lucyliusza / Seneka)

Szorstki, a zarazem prześmiewczy język Vonneguta i jego liczne próby podjęcia tematu masakry w Dreźnie podczas drugiej wojny światowej doprowadziły do stworzenia absurdalnej historii o przenoszeniu się w czasie, latających talerzach i w końcu o alternatywnej filozofii życia i śmierci, czasu i braku czasu na obcej / lepszej / innej planecie - na Tralfamadorii.

I tak powstał spektakl / wykład, okraszony wyrafinowaną strukturą ruchową, w dźwięku i świetle przenoszącym nas w podróż w czasie o wysublimowanym i osobistym charakterze. Tej filozoficznej wypowiedzi służy tancerz /aktor / performer, a także widz.

Tralfamadoria to inna planeta. To miejsce, gdzie wszystkie chwile, przeszłe, obecne i przyszłe, zawsze istniały i zawsze będą istnieć, a śmierć jest tylko złudzeniem. 

                                                                   fot. Katarzyna Madziała

Przedstawienie powstało podczas projektu „rezydencja/premiera 2011” w Klubie Żak w Gdańsku. Jego premiera odbyła się podczas Gdańskiego Festiwalu Tańca 2011. Następnie było prezentowane podczas festiwalu Contact Zone w Kaliszu oraz w ramach przedplatformowych prezentacji w Starym Browarze w Poznaniu. W lutym 2012 było prezentowane w Japonii – podczas festiwalu Yokohama Dance Collection EX w Jokohamie oraz w Session House w Tokio.

                                                                   fot. Katarzyna Madziała

 „Izabela Chlewińska tworzy swoją własną Tralfamadorię, odtwarzając życiową drogę gwiazd, które są we wszystkich miejscach jednocześnie. Jej historię uzupełniają napisy, tworzone przez nią na scenie za pomocą tabletu, dzięki czemu widzowie mogli je widzieć w tym samym czasie na ekranie. Choreografia przywodzi czasem na myśl spektakl Xaviera le Roya „Self Unfinished”, w którym artysta także dokonując separacji poszczególnych części ciała, uzyskiwał komiczny efekt. Chlewińska jednak z ich pomocą, jak również napisów wyświetlanych na ekranie, stworzyła bezpretensjonalną opowieść o śmierci i radzeniu sobie z nią”.

Magdalena Zielińska, Teatralia Trójmiasto

„Ciekawie eksplorowane w ruchu charakterystyczne dla Vonneguta proste, symboliczne rysunki, błyskotliwy tekst oraz przejrzysta dramaturgia Tomasza Śpiewaka, a także kostiumy Macieja Chojnackiego dały efekt w postaci inteligentnego spektaklu, który jakby mimochodem przemyca rozważania o sprawach ostatecznych. Oszczędny w warstwie ruchowej „Tralfamadoria” to przemyślany, mądry i efektowny wizualnie spektakl”.

Magdalena Hajdysz, Gazeta Wyborcza Trójmiasto

„Wśród polskich, czyli trójmiejskich produkcji (…) w pamięć zapada przede wszystkim „Tralfamadoria” Izabela Chlewińskiej – bardzo osobisty w wymowie spektakl poświęcony wyimaginowanej wyspie Tralfamadorii. Zaskakuje nie tyle taniec co pomysł tancerki, która prowadzi dowcipną opowieść z widzem za pomocą kilku plastycznych figur(na przykład imitując wygląd i ruchy „tralfamadorczyka”(…). Tancerka ma zmysł inscenizacyjny, swoją błyskotliwą opowieść bierze w gruby nawias ironii(…). Przekaz ten jest nie tylko klarowny, ale też inteligentny.

Łukasz Rudziński, trójmiasto.pl